Placówki Zgromadzenia w Bielawie na Dolnym Śląsku powstały w okresie powojennym. W 1946 r. ksiądz proboszcz parafii Wniebowzięcia NMP w Bielawie Adolf Sznip zwrócił się do Zgromadzenia z prośbą o objęcie po niemieckich elżbietankach domu zakonnego z kaplicą przy ul. Wolności 6, a także Domu Dziecka przy ul. Kopernika 2 oraz domu zakonnego i przedszkola z publiczną kaplicą przy ul. Słowiańskiej 21.

Przekazanie Zgromadzeniu kaplicy Ducha Świętego i domu przy ul. Słowiańskiej 21 nastąpiło w 1947 r. Kaplica była przeznaczona dla pozostałej w Bielawie ludności niemieckiej pod opieką niemieckiego duszpasterza. Przy Domu zakonnym Siostry zorganizowały punkt opieki nad dziećmi rodziców pracujących w zakładach włókienniczych. Punkt opieki został później przekształcony w przedszkole z tymczasowym programem nauczania. Przedszkole to zostało zamknięte decyzją władz w 1952 r. Ostatecznie Dom zakonny przy ul. Słowiańskiej został zlikwidowany w 1955 r.

Oddając do użytku Zgromadzenia dom przy ul. Wolności 6 z przyległym ogrodem, Ks. Proboszcz prosił o objęcie opieką znajdującej się tam publicznej kaplicy oraz zorganizowanie w przyszłości przy tym domu przedszkola. Przedszkole to rozpoczęło działalność w 1947 r. Po dwóch latach zostało zlikwidowane przez władze komunistyczne.

Oprócz opieki nad kaplicą Siostry podjęły również pracę katechetyczną. Od 2004 r. po podziale terytorialnym Archidiecezji Wrocławskiej Domy w Bielawie należą do nowo utworzonej diecezji świdnickiej. 25 czerwca 2006 r. erygowana została nowa parafia pw. Miłosierdzia Bożego i podjęto dzieło budowy kościoła. Do czasu ukończenia budowy parafia korzysta z kaplicy w Domu zakonnym przy ul. Wolności 6, gdzie odprawiane są nabożeństwa.